Yeniliği Kabul Etmek

17 Mart 2020 Salı gününden beri evdeyim. Aslında haftanın başına bakınca böyle bir olayın olabileceğini hayal bile edemezdim. Aslında bir hafta öncesi ne kadar hareketli geçmişti. Çalıştığım galeride 14 Mart, Cuma günü gerçekleşen sergi açılışı, başka katıldığım programlarla beraber yine hareketli bir iş haftasıydı benim için. Belki o zaman bu pandemiyi ben de çoğu insan gibi ciddiye almıyordum. Hatta hafta sonu için yapılmış programımı bile gerçekleştirebileceğime emindim.

14 Mart günü planlandığı gibi açılışımızı gerçekleştirdik. Beklediğimizin çok üstünde bir katılımın olması inanılmazdı. Açılış sonrası yemeğin iki aydır dışarda yiyeceğim son yemek olduğunu bilemezdim.

16 Mart, Pazar günü galeriyi kapama kararını aldığımızda durumun ciddiyetine ben de vardım...

Yaşadığın alanı keşfetmek

Şu anda yaşadığım evde erkek arkadaşımla beraber Kasım ayından beri yaşıyoruz. Daha önceden evimiz sabah erkenden çıkıp işe gittiğimiz, akşamları ise yemek yiyip, bir şeyler izlediğimiz ve uyuduğumuz bir alandı. Bize aitti ama biz tam olarak keyifini yoğunluğumuz nedeniyle süremiyorduk.

Daha yeni yeni evim dediğim bir alanda karantinada olmak bana hem yaşamakta olduğum alanı keşfetme, hem de kendim ile ilgili görmek istemediğim bir çok özelliğimi tanımama izin verdi.

Öncelikle kabullenmeyi öğrendim. Benim bu zamana ve bir adım geri atmaya ihtiyacımın olduğunu kabul ettim. Yaşadığım hayatı tanımaya ve kendi günümü kendim planlamaya ihtiyacım var. Kafamda dinlenmeye çalıştığım sesleri duymaya ihtiyacım var. Benim kendimle yeniden iletişime geçmeye ihtiyacım var...

İşte bu blog bu şekilde ortaya çıktı. Yapmayı düşündüğüm ve ertelediğim işlerin bir parçası olarak.