Baharın Tesellisi

Görmek isteyenler için her zaman bir çiçek vardır.

Henri Matisse

İki ay önce karantinaya girdiğimde üzerimde bütün kış giydiğim siyah kabanım vardı. Bu yazıyı yazmak için oturduğum şu sıralarda üzerimde asklı bluzla balkonda oturuyorum. Kış mevsimi yerini bahara bıraktı… Hayat hızla akıp giderken baharın geldiği fark ediliyor fakat durup onu gözlemleme sansınız çok da olmuyor. İlk kez baharın gelişini bu kadar yakından gözlemleme şansım oldu. Sabahları kahve içmek için çıktığım balkonum beni doğaya bağlayan ve hayatın devam ettiğini gösteren yer oldu. Evde kaldığım iki ay boyunca, kışın budanan ağacın nasıl filizlendiğine ve her gün yapraklarının nasıl çoğaldığına buradan şahit oldum. Bahçedeki katırtırnağını hiç fark etmemiştim mesela, onların güneş sarısı rengi her sabah içimi ısıttı. Bizi yaşam ritmimiz tamamen değişmişken doğanın ritminin bozulmadan devam etmesini büyük bir hayretle izledim.

Bir de mimozalar var tabii... baharın gelişinin en güzel simgesi. Sadece onları görmek, koklamak için Büyükada'ya gittiğim, evime demet demet aldığım mimozalar… Bu sene henüz ne görebildim ne de koklayabildim onları. Koklayamamanın özlemini de yaşadım bu dönemde. Ama etrafımda canlanan doğayı takip etmek bu belirsiz günlerin geçeceği konusunda beni biraz da olsa sakinleştirdi. Yaşadığımız bu belirsiz günlerde ağaçların hiç durmadan büyümesi ve canlanması bana bu günlerin de geçeceği ve bir dahaki bahara mimozalara kavuşacağımı hatırlatıyor.

Selçuk Demirel'in bahar kokan çizimlerinde buluyorum teselliği. Demirel'in çalışmaları için Orhan Pamuk "Akıl Selçuk Demirel'in çizgi âleminin başlangıcında yer aldı hep. Tıpkı bir edebi-felsefi metni izler gibi aklın bir başlangıç olduğunu biliriz. Resmin odak noktası olan akıl -resimdeki kafa-beyin-, resmin diğer köşeleri, uzaktaki ufuk çizgisi, ağaçlar, sokaklar, evler ve diğer her şeye ilişkin bir tutum alır. Gözümüz resmin, düzenlemenin kenarlarındaki şeylerle meşgulken, aklın her şeyi sorun ettiğini, her şeyin de aklın bir sorunu hatta uzantısı olduğunu da kavrarız. Batı felsefesi tarihinin kalbinde yatan akıl-dünya ikiliği, bu çözülmez gerginlik, bizi gülümseten genel bir manzara halini alır. Bu yüzden Selçuk'un resimlerine bakma zevki, teselli edici bir rahatlık da verir bize.”

Demirel’in dev ağaçları ve arasındaki insan figürlerine bakarken özelimi teselli eden bir rahatlık hissediyorum. Yakın bir zamanda ağaçlara balkondan bakmaktansa onlarların arasında olacağım zamanın geleceğini biliyorum. Doğa kendi ritminde büyüyüp, gelişiyor ve ben Selçuk Demirel'in çizgilerinde bu bahar özlemime teselli buluyorum.